Ród Seryai (Szarych Przodków)

Niegdyś wysocy, eteryczni i pełni emocji, nie wyglądali jeszcze jak późniejsze „Szare”. Byli mistrzami umysłu:

• kontrolowali fale energetyczne,

• potrafili modelować materię,

• przemieszczali się między systemami dzięki manipulacji świadomą grawitacją.

Jednak z każdym tysiącleciem ich cywilizacja coraz bardziej podporządkowywała się logice i technologii. Emocje traktowano jako słabość, a ciała biologiczne modyfikowano, by osiągnąć absolutną efektywność. Z pokolenia na pokolenie stawali się coraz bardziej podobni do Szarych z późniejszych legend: niscy, drobni, z wielkimi oczami i ogromnymi zdolnościami telepatycznymi.

Ród Say’Ane (Wojownicy Gwiezdnego Ognia)

Byli przeciwieństwem Seryai. Ich moc pochodziła z żywej energii gwiazd – z „Ognia Życia”, który pulsował w ich ciałach.

• posiadali potężną siłę fizyczną,

• umiejętność zwiększania własnej mocy w momentach zagrożenia,

• instynkt walki, ale też głębokie poczucie honoru.

Say’Ane potrafili wchodzić w rezonans z energią gwiazd, co pozwalało im zwiększać własną siłę, a nawet przeobrażać ciała w formy o wyższym ładunku energetycznym. Byli kosmicznymi nomadami, których niosło pragnienie wolności i ekspansji.

2. Wojna Światła i Umysłu

Kiedy obie rasy spotkały się w mgławicy, z której miały narodzić się Plejady, konflikt był nieunikniony.

• Seryai obawiali się niekontrolowanej energii wojowników.

• Say’Ane uznali Seryai za zbyt zimnych i nieludzkich.

Wojna trwała ponad tysiąc lat: technologia Seryai kontra gwiezdna moc Say’Ane. Każde zwycięstwo jednej strony prowadziło do ewolucyjnej odpowiedzi drugiej.

Był to konflikt nie tylko fizyczny, lecz metafizyczny – starcie dwóch filozofii istnienia.

3. Narodziny Trzeciego Rodu – Plejadian

Wojna skończyła się nie przez zwycięstwo, lecz przez katastrofę. Jedna z bitew uszkodziła młodą gwiazdę Alcyone, wywołując destabilizację w regionie. Obie rasy zostały zmuszone do współpracy, aby przetrwać.

W procesie łączenia technologii Seryai i energii Say’Ane powstał projekt pokojowy:

Projekt Luminis – stworzenie Nowych Istot

Po raz pierwszy w historii wrogowie zgodzili się stworzyć wspólny gatunek, który miał być:

• silny jak Say’Ane,

• inteligentny jak Seryai,

• empatyczny, ale zdyscyplinowany,

• zdolny do manipulowania energią bez destrukcji.

W ten sposób narodził się pierwszy Pleiadan – Ae’Lorin, który według legend potrafił zarówno:

• unosić przedmioty umysłem,

• jak i zapalać się wewnętrznym światłem podczas medytacji.

Jego potomkowie stworzyli cywilizację harmonii – Plejadian.

4. Cechy Plejadian – dziedzictwo dwóch światów

Po Seryai odziedziczyli:

• telepatię,

• zdolność tworzenia holograficznych struktur,

• wysoką inteligencję,

• rozwiniętą świadomość.

Po Say’Ane odziedziczyli:

• silne, humanoidalne ciała,

• umiejętność modulacji energii życiowej,

• długowieczność,

• zdolność zwiększania mocy w chwilach zagrożenia.

Z połączenia chłodnej logiki i gorącej energii narodziła się rasa o wyjątkowej równowadze.

5. Odejście Seryai i Upadek Say’Ane

Po stworzeniu Plejadian wydarzyły się dwa dramatyczne procesy:

• Seryai odeszli w kierunku ciemniejszych rejonów galaktyki, oddzielając się od emocji jeszcze bardziej. Z czasem stali się legendarnymi Szarymi.

• Say’Ane wymarli w wielkiej wojnie własnych księżyców – ich dzikość, bez równowagi Seryai, doprowadziła do autodestrukcji.

Plejadianie pozostali jedynymi strażnikami pamięci o obu cywilizacjach.

6. Dziedzictwo Plejadian

W mitologii tej rasa Plejadian stała się:

• mostem między umysłem a energią,

• strażnikiem równowagi,

• cywilizacją światła, harmonią tego, czym mogły być obie rasy, gdyby współpracowały od początku.