gadzi humanoidzi,
rzekomo pochodzący z systemu gwiezdnego Alfa Draconis,
przedstawiani jako agresywna, zimnokrwista cywilizacja,
często opisywani jako istoty manipulujące ludzkością.

To jednak fikcja – podobnie jak elfy, orki czy kosmiczni Saiyanie z Dragon Balla.

Skąd się wzięła idea Drakonian?

Pojęcie „reptilian” pojawiło się w popkulturze i w pracach fantastycznonaukowych (m.in. Robert E. Howard oraz serial „V”).
W późniejszych latach niektóre osoby w sieci zaczęły traktować te postaci jak coś prawdziwego – bez jakichkolwiek dowodów.

Czy ludzie naprawdę wierzą w Drakonian?

Tak, pewne grupy w internecie wierzą w:

reptilian udających ludzi,
skryte cywilizacje kosmiczne,
hybrydy pozaziemskich istot,
tajne wojny galaktyczne.

Ale jest to część mitologii współczesnych – podobnie jak opowieści o Anunnaki, Plejadanach czy Nefilim.

MITOLOGIA: DRKONIANIE – DZIEDZICE CIEMNEGO PŁOMIENIA

1. Czas Popiołów – narodziny w cieniu umierającej gwiazdy

Zanim powstały Plejady i zanim Say’Ane oraz Seryai stoczyli swoją wojnę, głęboko w konstelacji Smoka eksplodowała starożytna gwiazda. Jej śmierć stworzyła chaotyczną chmurę pyłu i promieniowania – miejsce, gdzie ewolucja podążyła zupełnie inną drogą.

W tym toksycznym, radioaktywnym środowisku wyłoniła się pierwsza forma życia:
prymitywne gady o niezwykłej odporności i metabolicznej agresji.

Z czasem ewoluowały w istoty świadome. Tak narodził się ród:

Drako’Raal – Pierwsi Drakonianie

Byli wysokimi, masywnymi, gadzimi humanoidami o łuskach złożonych z krystalicznego karbidu – materiału równie twardego jak diament. Ich ciała były przystosowane do przetrwania w ekstremalnych warunkach, a ich umysły rozwijały się pod wpływem silnego promieniowania.

2. Dar Ciemnego Płomienia – energia, która zmieniła wszystko

Drakonianie odkryli, że pozostałość po martwej gwieździe – osobliwa czarna energia zwana Xyrrh – daje im moc:

wzmacniania siły fizycznej,
regeneracji,
telepatii opartej na impulsach elektrycznych,
manipulacji własnym metabolizmem.

Xyrrh stała się święta. Nazywali ją Ciemnym Płomieniem.

Ale energia ta miała cenę:
wydobywała z nich prymitywne instynkty i agresję.

Drakonianie stali się wielką cywilizacją, ale także narodem nieustannej ekspansji.

3. Złota Era Smoków – początek dominacji

Po opanowaniu napędu antygrawitacyjnego opartego na Ciemnym Płomieniu Drakonianie zaczęli podbijać pobliskie systemy.

Ich imperium rozrosło się na:

13 gwiazd,
200 planet,
niezliczone kolonie biomineralne.

W tej erze powstała ich święta hierarchia:

Hierarchia Drakonian

Pramatki (Matronae) – gigantyczne, skrzydlate samice odpowiedzialne za przyszłe pokolenia.
Władcy Klatek (Klatarr) – generałowie i nadzorcy wojsk.
Żołnierze Xyrrh – wojownicy wyszkoleni w pochłanianiu Ciemnego Płomienia.
Kasty Młodych – młodsze osobniki w treningu.
Odmienni – nieliczni królewscy telepaci.

Strukturę społeczną budowano na sile i dominacji, ale również na lojalności wobec Ciemnego Płomienia.

4. Legenda Pierwszego Kontaktu – Drakonianie kontra Plejadianie

Kiedy Say’Ane i Seryai tworzyli zręby swojej przyszłej wspólnej cywilizacji (Plejadian), Drakonianie byli już świadomi ich istnienia.

Uznali ich za potencjalne zagrożenie.
Plejadian zaś – jako świeżo zjednoczona rasa – byli zupełnie nieprzygotowani na konflikt z istotami, które od tysiącleci żyły wojną.

Pierwsza Wojna Światła i Płomienia

Drakonianie stosowali brutalną siłę,
Plejadianie walczyli czystą energią i strategią,
Straty były ogromne po obu stronach.

Ostatecznie obie cywilizacje wycofały się, zawierając milczący pakt nienaruszalności.

5. Wielka Kataliza – upadek i przemiana Drakonian

W miarę jak pochłaniali coraz więcej energii Xyrrh, ich ciała zaczęły mutować:

stawali się wyżsi,
ich łuski twardniały,
telepatia zanikała,
agresja rosła.

Niektóre frakcje utraciły rozum, inne przekształciły się w „czyste wojskowe klany”.

W efekcie imperium się rozpadło:

część Drakonian uciekła na zimne światy,
część weszła w długie hibernacje,
niewielka grupa inteligentnych Drakonian ukryła się, tworząc Radę Czarnego Płomienia.