Odległość Ziemi od Plejad
Gromada otwarta Plejady, zwana także M45, znajduje się w gwiazdozbiorze Byka. Jej średnia odległość od Ziemi wynosi około 440 lat świetlnych. Oznacza to, że światło wysłane z Plejad dociera do nas po blisko pół tysiącu lat.
Odległość ta jest kluczowa przy szacowaniu czasu podróży – nawet gdyby istniała planeta zamieszkiwana przez Pleiadan, musiałaby znajdować się w tym obszarze.
Podróż z punktu widzenia współczesnej technologii
1. Prędkości dzisiejszych statków kosmicznych
Największą prędkość, jaką osiągnął zbudowany przez człowieka pojazd, ma sonda Parker Solar Probe – około 700 000 km/h (0,064% prędkości światła).
Przy takiej prędkości podróż do Plejad trwałaby:
~690 000 lat
Jest to czas wykraczający dalece poza możliwości ludzkiej cywilizacji.
2. Gdyby użyć technologii przyszłości
Napęd fuzyjny lub antymateriowy (1–10% prędkości światła)
W przyszłości możliwe są systemy napędowe osiągające ułamek prędkości światła.
przy 1% prędkości światła: ~44 000 lat
przy 10% prędkości światła: ~4 400 lat
Nawet w takim scenariuszu załogowa misja międzygwiezdna byłaby nierealna dla pojedynczego pokolenia.
3. Żagiel świetlny napędzany laserami (20% prędkości światła)
Koncepcja Breakthrough Starshot zakłada wysyłanie miniaturowych sond do najbliższych gwiazd z prędkością ok. 0,2c.
Przy takiej prędkości podróż do Plejad trwałaby:
~2 200 lat
To już skala, która mieści się w teoretycznych projektach cywilizacyjnych, choć wciąż poza zasięgiem obecnych możliwości.
4. Prędkości zbliżone do prędkości światła (technologia hipotetyczna)
Aby dotarcie do Plejad trwało tyle co ludzkie życie, potrzebne byłyby technologie nieistniejące w fizyce klasycznej:
silniki nadświetlne,
tunele czasoprzestrzenne (wormhole),
napędy warpowe typu Alcubierre’a – działające jedynie teoretycznie i wymagające egzotycznej materii.
Według obecnej wiedzy fizycznej nie istnieje realny sposób, aby przekroczyć prędkość światła lub zniekształcić przestrzeń w taki sposób.
Podsumowanie
Podróż z Ziemi do hipotetycznej planety Pleiadan:
dzisiejszą technologią trwałaby setki tysięcy lat,
zaawansowanymi napędami przyszłości – kilka tysięcy lat,
technologiami spekulatywnymi – potencjalnie znacznie szybciej, lecz nie ma dowodów, że mogą istnieć.
Plejady pozostają fascynującym obiektem astronomicznym, ale z perspektywy nauki są zbyt odległe, by można było myśleć o podróży tam w praktyczny sposób. Z tego powodu wszelkie opowieści o bezpośrednich kontaktach czy wędrówkach kosmicznych Pleiadan należy traktować jako element mitologii, duchowości lub fantastyki, a nie potwierdzone fakty.